Jubileumboek Hoofdstuk 2

2    Milieueducatie, herinneringen aan de Milieuraad    

Toon Lanzing, voorzitter van 1984 tot 1987

Ontwakend milieubesef

“In de tijd dat de Milieuraad werd opgericht stond het milieubesef bij bestuurders, ondernemers en burgers nog in de kinderschoenen.

Milieudefensie vroeg als eerste aandacht voor de “zure regen” en in de Hengelose beken, die nog dienden als afvoergoot van gemeente en bedrijven, stroomde zwart schuimend water. Het jaar 1970 was uitgeroepen tot het Jaar van de Natuur en veel groene verenigingen bundelden hun krachten om actie te ondernemen tegen de afname en achteruitgang van de natuur. Zo ook de Milieuraad Hengelo, die bestond uit vertegenwoordigers van verschillende groene verenigingen en onafhankelijke deskundigen.”

Aan het woord is Toon Lanzing, die in 1984 de voorzittershamer overnam van Cor van der Meulen. Toon was Pabo-docent en onafhankelijk lid van de Milieuraad Hengelo. Behalve Toon droegen de volgende personen medeverantwoordelijkheid in de Milieuraad Hengelo:

  • mevrouw Inia-Crom (IVN) als secretaris (eigenlijk meer secretaris-generaal);
  • mevrouw Wolsink (IVN);
  • mevrouw Vermeulen (IVN);
  • mevrouw Mol-Lannooy (Mondiaal Alternatief);
  • mevrouw Elzinga (IVN).

Natuur, milieu en educatie

Het doel van de Stichting Milieuraad Hengelo e.o. was drieledig:

  1. invloed uitoefenen op het bestuur en de gemeenteraad van Hengelo;
  2. natuureducatie;
  3. aandacht voor het nog aanwezige groen in Hengelo.

Toon: “Mevrouw Mol-Lannooy van Mondiaal Alternatief was onze gemeentevertegenwoordiger. Zij bezocht de raadsvergaderingen en zij entameerde nieuwe acties naar de gemeente toe. Hoog in haar vaandel stond de recycling van oud glas. Daarbij was het afval van vensterglas een groot probleem. Belangrijk voor haar was ook dat ander restmateriaal zo veel mogelijk gescheiden werd. Bij de Hengelose stortplaats stond dan ook een van de eerste glascontainers van Nederland!”

De doelstelling ‘natuureducatie’ kreeg gestalte via de jaarlijkse najaarstentoonstelling in het stadhuis. Gedurende drie weken kregen leerlingen van de zesde klas lagere school een rondleiding met opdrachten. De thema’s varieerden elk jaar, maar water, bodem, lucht en bomen kregen veel aandacht.

Toon Lanzing noemt enkele personen die belangrijk waren voor het succes van de tentoonstelling: “Gé Inia en Wil Vermeulen waren onvervangbaar. En ook de hulp van Hans Breukink en zijn Natuureducatief Centrum aan de Van Alphenstraat bij de tentoonstellingen moet zeker genoemd worden”. Wat het derde doel betreft heeft de Milieuraad verschillende keren protest aangetekend tegen bijvoorbeeld de exploitatie van een theeschenkerij in het Polsbosje aan de Oude Grensweg. Ook is tot aan de Raad van State toe bezwaar gemaakt tegen aantastingen van het buitengebied Slangenbeek.

Het boerenland van het buurtschap Driene. Hier is in 1972 gestart met de bouw van de Kasbah.

Toon: “Alhoewel onze protesten niet altijd even succesvol waren, hebben ze wel geleid tot het behoud van natuurelementen in de nieuwbouwwijken en heeft onze visie op waterretentie aardige vijvers opgeleverd in de nieuwe wijken. Maar overal zijn onze steden sterk gegroeid ten koste van boerenland en natuur, zo ook in Hengelo.

Agrarisch gebied waar nu de wijk Slangenbeek gebouwd is.

 De jaren tachtig van de vorige eeuw

Lees verder in hoofdstuk 3: Terugblik.

 

Reacties zijn gesloten.